Historisch overzicht van hekserij en magie
In de oudheid maakten heksen en magiërs deel uit van de samenleving. Magie was toegestaan zolang het een weldaad (beneficium) betrof, maar werd strafbaar (maleficium) bij misbruik.
Reeds in de klassieke oudheid waren het vooral vrouwen die het moesten ontgelden als heksen en kwaadaardige wezens die gebruik maakten van schadelijke magie.
Circe in de Odysseus van Homerus wordt beschreven als een heks die de kompanen van Odysseus veranderde in zwijnen. De heks Medea doodde haar eigen kinderen.
Na de val van het West Romeinse rijk trad Europa in de donkere middeleeuwen. Tijdens gans deze periode tot de 14de-15de eeuw bleef magie in het volksgeloof algemeen aanvaard en waren er geen noemenswaardige incidenten rond hekserij.
In het begin van de 14de eeuw was het aantal processen wegens hekserij in Europa nog gering. Er werd soms een beroep gedaan op het strafrecht om sporadisch in te grijpen, maar er was er geen wettelijke grond voor vervolging.
Terwijl een nieuwe veelbelovende gouden eeuw kon aanbreken door het wegvallen van het feodale stelsel, de ontdekking van nieuwe continenten en baanbrekende uitvindingen als drukpers, kompas, papier enz. werd het tegendeel waar en werd Europa door elkaar geschud met de 100-jarige oorlog, de gruwelijke godsdienstoorlogen en de verschrikkelijke heksenvervolgingen die hun hoogtepunt kenden tussen de 15de en 16de eeuw.
De wetgeving die hekserij beteugelde werd in de meeste landen afgeschaft maar in sommige landen worden hekserij en aanverwante praktijken nog steeds bestraft.
Discriminatie tegen vrouwen was diep geworteld in gender stereotypen en werd versterkt door oude tradities en religieuze overtuigingen.
Heksenjachten waren een uiting van vrouwenhaat en dienden als middel om vrouwen die sociale normen trotseerden te onderdrukken, vaak om economische of machtsredenen.
© 2025 Genco • Privacy verklaring . Alle rechten voorbehouden • Website Notion technologies
Meertalig WordPress met WPML